Reductionist tales, recalling orientalist essentialism, portray Muslim women as passive recipients of politics, who blindly follow the authority of religious men in their pursuit of political power. This book shows that Iranian women have been all but passive victims, and that their political contributions and organizing have been key to any progress made on behalf of sociopolitical movements for rights in contemporary Iran.
​
[Bilingual book: English/Farsi]
​
About the author
Dr. Donya Ahmadi is Assistant Professor of International Relations, Department of International Relations and International Organization at the University of Groningen.
 
​
زنان ایرانی پیشینه‌ای قابل توجه و دیرین در کنش‌گری سیاسی دارند. رد گام‌های ابتدایی جنبش زنان ایران را می‌توان در شکل‌گیری انجمن‌های مستقل زنان و نشریاتِ دوران مشروطه در اوایل قرن بیستم میلادی پی گرفت. روایات تاریخی معاصر، علی‌رغم حضور فعال و خدمات گسترده‌ی زنان در تحولات سیاسی قرن گذشته در سراسر جهان، به‌طورکلی دچار مشکل کورجنسیتی هستند.کتاب پیش‌رو بر آن است تا در راستای مقابله با روند تاریخی-مادی به حاشیه راندن مطالبات سیاسی و دستاوردهای زنان ایران، چه در زمینه‌ی تاریخ‌نگاری و چه در عرصه‌ی کلی سیاست، گامی به‌پیش بردارد. در این کتاب نشان داده می‌شود که بدن زن ایرانی در طول قرن بیستم به کرات به عرصه‌ای برای منازعات سیاسی بدل شده است؛ درحالی‌که علل این منازعات در آن واحد، هم مورد سوء استفاده قرار گرفته و هم از صحنه‌ی مباحثات سیاسی مردانه پاک شده است. درنهایت در این کتاب تلاش شده است تا بر ضرورت افزودن بعد جنسیتی به تاریخ، به‌عنوان گامی مهم در راستای دستیابی به مطالبات متقاطع فمنیستی زنانِ خطه‌ی ایران تاکید گذارده شود.
 
[کتاب دو زبانه: انگلیسی/فارسی]
 
درباره نویسنده
دنیا احمدی
ستادیار روابط بین الملل، دانشگاه خرونینگن